Lech Poznań - Wisła Kraków. Kolejorz na koniec 2020 roku powinien odpowiedzieć sobie na dwa pytania: Kim jesteśmy i dokąd zmierzamy?

Lech Poznań w 2020 roku jest wicemistrzem Polski. Nie udało się tego osiągnąć od sześciu lat. Potem awansował do fazy grupowej Ligi Europy, gdzie nie był pięć lat. Dodatkowo wystrzeliło kilku wychowanków Kolejorza i dało to w tym roku transfery, jakich nie było od trzech lat: Gumnego, Jóźwiaka i rekordowy Modera. Dodatkowo efektowny styl drużyny Dariusza Żurawia. Ogólnie - super. Do pierwszego tygodnia października.

Czytaj też: Pierwsza bramka Kamila Joźwiaka w Championship. Były lechita trafił dla Derby County w meczu ze Swansea

I się zaczęło. Najpierw trzeba było łączyć z ligę z pucharami, a Tomasz Rząsa w mediach mówił "o kadrze gotowej na trzy fronty". Nie wyszło tu i tu, a postawa w fazie grupowej nieco zamazała świetne eliminacje. Porażka w dramatycznych okolicznościach ze Standardem Liege, oddany mecz w Lizbonie i spodziewana przegrana z Rangers. Dodatkowo fatalne końcówki w meczach z Legią, Rakowem, Standardem pogrążyły zespół Dariusza Żurawia w kryzysie, z którego się do teraz nie podniósł.

Dokąd zmierza Lech Poznań? Szukamy odpowiedzi z Piotrem Reissem

Przed ostatnim meczem w tym roku podopieczni Dariusza Żurawia tracą do podium osiem punktów. Na 39 możliwych "oczek" do zdobycia w 13 meczach ma tylko 17 (44 proc.). Zajmuje 7. miejsce w tabeli i patrząc na zespoły będące wyżej, to Lechowi z nikim nie udało się wygrać (nie grał jeszcze z Górnikiem Zabrze). Bilans z tymi pięcioma zespołami (Legia, Raków, Pogoń, Zagłębie i Śląsk), to trzy porażki i dwa remisy.

Dodatkowo dzisiaj Lech jest zespołem, gdzie jak pierwszy straci bramkę, to można się rozejść. Kolejorz za oficjalnej kadencji Dariusza Żurawia nie potrafił jeszcze odwrócić wyniku. Udało się to ostatni raz... ponad 2 lata temu - 24 listopada 2018. Wtedy tymczasowym trenerem po zwolnieniu Ivana Djurdjevica był... właśnie Żuraw i wygrał z Wisłą Płock 2:1, przegrywając 0:1. Potem stery przejął Nawałka, potem znowu Żuraw. Piłkarska prehistoria. Dla przykładu Legię w 9 spotkaniach ligowych (od 21 września) prowadził Czesław Michniewicz i sztuka odrobienia wyniku udała mu się już dwukrotnie.

Środowa porażka była najwyższą Lecha od 16 lat... od starcia z... Amiką Wronki w 29 sierpnia 2004 roku. Wtedy również było 0:4. W środę w Poznaniu Europę pokazała tylko Pogoń.

Nie można także zapomnieć o grze defensywnej Kolejorza. Środek obrony przed sezonem nie został wzmocniony, bo było czterech stoperów na kontrakcie, a praktycznie każdy miał od października większe lub mniejsze problemy. Wina za tracone bramki nie leży tylko na nich czy Bednarku, ale na całym zespole, a właściwie jego braku umiejętności gry w defensywie. Obecnie Lech przed ostatnim meczem w tym roku ma 4. najgorszą defensywę w lidze. Łącznie we wszystkich meczach (licząc Ligę Europy) w 25 meczach Kolejorz stracił 39 goli, z czego... 14 po stałych fragmentach gry. Z taką obroną o nic w kraju ani za granicą rywalizować się nie da. Aż dziw bierze, że Kolejorz w czterech meczach eliminacyjnych do fazy grupowej stracił tylko 1 gola.

Czytaj też: Lech Poznań stracił legendę. Nie żyje Eugeniusz Głoziński, człowiek instytucja w Kolejorzu. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie

Przykre to, bo w Lechu w pionie sportowym są Tomasz Rząsa (były świetny obrońca, reprezentant Polski, zdobywca Pucharu UEFA), Dariusz Dudka (również reprezentacyjny obrońca z występami na poziomie Ligi Mistrzów) i Dariusz Żuraw, który na tej pozycji występował m.in. przez siedem lat w Bundeslidze. A gra obronna leży i kwiczy.

Porażka z Pogonią spięła pewną klamrą ten okres sinusoidalny Lecha. Dzisiaj Kolejorz, to ligowy średniak z łatką "polskiej drużyny eksportowej" w Europie. Tylko tyle.

O mistrzostwie trzeba zapomnieć. Podium jest realne, ale dużo rzeczy trzeba poprawić, usprawnić. Lech zarobił sporo pieniędzy na grze w Europie i zimą na pewno będzie aktywny na rynku transferowym. Tylko co to da? Dariusz Żuraw przez cały sezon nie spróbował nawet zagrać czegoś innego. Poszukać innego rozwiązania. Nie był wizjonerem i za późno reagował.

Polska liga jest pragmatyczna. Oczywiście, Lech latem grał najlepszą piłkę w Polsce w Europie i dzięki temu awansował do fazy grupowej. Pokazał coś ekstra, swój styl, którym potrafił zaskoczyć rywali i uwypuklić swoje atuty. Pragmatyzmem by tam nie wszedł, co pokazała np. Legia w tym i zeszłym sezonie. Wydawało się, że wszystko idzie w dobrym kierunku, a nagle wszystko się rozsypało.

Czytaj też: Kompromitacja Kolejorza przy Bułgarskiej. Piłkarze Dariusza Żurawia są bez formy

Karol Klimczak mówi, że sukcesy zaczynają się od dobrej gry na boisku. Oczywiście, ale kiedy w polskiej lidze wygrała drużyna, która faktycznie grała najładniejszy futbol dla oka, najbardziej efektywny i efektowny, z największą liczbą strzelonych goli w sezonie i z przewagą kilkunastu punktów nad resztą stawki?

Każdy obcokrajowiec przychodzi do tej ligi, to od razu widzi, jaka ona jest. Fizyczna, siłowa, nastawiona na defensywę, grę z kontry - tak gra większość zespołów typowo nastawiona na wynik. Poluje się na stałe fragmenty gry, bazuje na warunkach fizycznych swoich zawodników. Z kolei Lech nie potrafi teraz ani grać słabo, ani pragmatycznie. Udało się nieco w Gdańsku, ale tam było sporo szczęścia, że nie uznano prawidłowo zdobytej bramki dla Lechii.

Zobacz też: Mikael Ishak pomógł dziennikarzowi, któremu zepsuło się auto. Lech Poznań kupił nie tylko świetnego napastnika, ale też super człowieka

Kolejorz musi wyciągnąć wnioski, że drużyna musi być elastyczna, że nie może grać zawsze "swojego", tylko musi przygotowywać się pod konkretnego rywala i neutralizować jego atuty. One nie są wyciągane. W wyjściowym składzie zmieniają się tylko ludzie, ale nie zmienia się styl gry, który można zatrzymać. Rozpracowanie Kolejorza nie jest dzisiaj problemem i jeśli wyłączy się jego atuty, to Lecha nie ma.

Lechu, dostosuj się do tej ligi, bo nigdy jej nie wygrasz. Można liczyć na Fortuna Puchar Polski, ale jaka jest pewność, że nie skończy to się tak, jak w zeszłym sezonie?

Obecnie Kolejorz zmierza do tego, aby w 2021 roku znowu nie osiągnąć żadnego sukcesu sportowego na krajowym podwórku. Ile w Poznaniu kibice jeszcze mają czekać? Czy ktoś nie może w końcu walnąć pięścią w stół i powiedzieć: koniec przegrywania. Czy Karol Klimczak i Piotr Rutkowski w ogóle lubią wygrywać? Wierzę, że lubią i chcą wygrywać, ale sugeruje skupienie się tylko i wyłącznie na tym przed zbliżającym się stuleciem klubu.