Tydzień Baby: Kłopoty ze ślamakami i Zulka bez kaftanika

– Dobrze, przenieś – baba się trochę uspokoiła, bo w międzyczasie wiewiórka na drzewo się wspięła. – O wiewiórkach ci opowiem, jak orzechy na zimę zbierają zawsze.

W ten sposób niebezpieczny temat ślimaka na plan dalszy zszedł. Uniknąć go baba wolała, wskutek kłopotów, które na pełnomo-cniczkę jedną spadły, co bajkę dzieciom w przedszkolu czytała. O ślimaku Samie, który nie wiedział, czy chłopcem czy dzie-wczynką chce być i do szkoły bał się iść. Że to gender jest. I że bajka taka jak nic wprost do LGBT przedszkolaków prowadzi. A baba poglądów babci chłopca nie znała...

Obawy te zbyteczne całkiem się okazały, bo babcia owa sama w gender poszła. Wnukowi przyjaciółki, co się właśnie urodził, kaftanik kupiła. Niebiesko-różowy, ale tego różowego jakby więcej jest...

Pogoda piękna była, na tarasie w babskim gronie siedziały i rozmowy toczyły. Refleksja taka babę naszła, że te, co wnuki mają, więcej o dzieciach mówiły niż matki.

– Maruś to spojrzenie mądre takie ma, jakby rozumiał już wszystko – jedna babcia się pochwaliła dwutygodniowym wnukiem.

– To całkiem jak nasza Zulka! – druga dodała.

–A ile ma? Nic o niej nie mówiłaś – koleżanka tonem pretensji się odezwała.

– Bo się długo nie widziałyśmy – wytłumaczenie padło. – Sześć tygodni skończyła.

No to się pytania zaczęły! Jak je, jak śpi… Rzecz jasna genialna się okazała, pomyślała baba. Śpi do siódmej i radosna się budzi…

– Wiesz, tu tyle różowego… Weź może kaftanik dla Zulki, dla Mareczka dużo prezentów już od was mam – przyjaciółka wyjątkowość Zuli docenić chciała.

– Dziękuję, ale nie będzie tego nosić – koleżanka odmówiła grzecznie i konsternacja zapadła, że niby co, brzydki? Zulka lepsze ma? Po ciszy dłuższej wyjaśnienie padło: – No jakby w tym wyglądała? Szczeniaki takich nie noszą...