Lech Poznań na dnie. Nie pomagają żadne zaklęcia [RELACJA, ZDJĘCIA]

-Musimy zwrotnicę przestawić na inne tory. Teraz liczy się tylko ekstraklasa - zapowiadał w ubiegłym tygodniu prezes Lecha Karol Klimczak. Zaklinanie rzeczywistości na nic się zdało. Poznaniacy na tle walecznej i szybko grającej Jagiellonii znowu wyglądali blado. Miał być przełom, ale go nie było, bo po prostu byłoby to wbrew logice. Nieprzygotowana do sezonu drużyna z dnia na dzień nie zacznie lepiej grać.

Gospodarze, którzy również mieli coś do udowodnienia swoim kibicom, bo po remisie przed własną publicznością z Legią i porażce we Wrocławiu ze Śląskiem, zaliczyli spory spadek w ligowej tabeli, obnażyli wszystkie słabości poznańskiej ekipy. Lech przystępował do tego meczu z dusza na ramieniu, ale z wypoczętymi Kędziorą, Jevticem, Pawłowskim, Linettym i Douglasem.

Okazało się, że odpuszczenie pucharowego meczu z Balenenses nic nie dało. Szkot popełniał wiele błędów, Jevtić był zagubiony, a Linetty w parze z Dudką zdecydowali przegrali walkę w środku pola. Jagiellonia szybko przejęła inicjatywę i nękała obronę Lecha akcjami oskrzydlającymi. Zupełnie nie potwierdziło się to co po czwartkowym meczu twierdzili lechici, że w porównaniu z poprzednimi występami, widać postęp w ich grze, stwarzają sobie sytuacje strzeleckie, brakuje tylko skuteczności.Kolejorz bowiem nie był w stanie stworzyć sobie ani jednej klarownej okazji strzeleckiej. Braki w wyszkoleniu technicznym, a przede wszystkim w szybkości powodowały, że goście nie poza kilkoma zrywami Pawłowskiego nie mieli właściwie nic do zaoferowania.

Jagiellonia nie tylko była lepsza w ataku, ale także agresywniejsza. Świetną partię rozgrywał defensywny pomocnik Jacek Góralski, seryjnie odbierający piłkę naszym piłkarzom. Nie ma co się oszukiwać. Lech niestety prezentował poziom odpowiadający zajmowanemu miejscu w tabeli.Jagiellonia była bliska strzelenia gola w 15 minucie. Poznańska obrona nie potrafiła upilnować Vassilijeva i gdyby nie kapitalna interwencja Burica, który końcami palców przerzucił piłkę nad poprzeczką, Estończyk cieszyłby się ze zdobycia przepięknej bramki.

Jakże kontrastowały z tym uderzeniem próby pokonania Drągowskiego przez Pawłowskiego. Piłka “płakała” i toczyła się w stronę bramki w ślimaczym tempie. Można było zażartować, że w Poznaniu piłkarzom wstrzymano nie tylko wypłaty, ale też obiady.Decydująca o wyniku meczu okazała się akcja z 29 minucie. Lewy skrzydłem przedarł się Jonatan Starus. Lechici zgubili krycie w polu karnym, spóźnił się Douglas i niepilnowany Przemysław Frankowski strzelił głową nie do obrony.

Od tego momentu poznaniacy grali jak sparaliżowani. Po ogromnym kiksie Kamińskiego, Frankowski pomknął w stronę bramki Kolejorza i wyłożył piłkę Vassilijevowi. To uderzenie nasi obrońcy zdołali jeszcze zablokować.

Po zmianie stron gospodarze widząc, że Kolejorz nie jest w stanie niczym ich zaskoczyć skoncentrowali się na obronie korzystnego rezultatu. Nie forsowali już tempa, ale wybijali z rytmu gości ostrym pressingiem w środku pola. Tak jak w pierwszej połowie, zagubieni goście nic ciekawego nie potrafili skonstruować. Zagrożeniem dla bramki Drągowskiego nie były nawet stałe fragmenty gry. Degrengolada mistrza Polski jest niewyobrażalna.