O wyższości Chumbawamby nad Stonesami

Tak, Chumbawamba osiągnęła więcej niż Stonesi. Zdziwieni? A co było najwyższą formą buntu Stonesów? Zabawianie się z panienkami w samolotach? Sponsoring tysięcy pracowników kolumbijskiego przemysłu chemicznego, których produkty radośnie spożywali na oczach świata? Spadanie z palmy kokosowej po sześćdziesiątce? Bo muzycznie nie wymyślili niczego i trudno się dziwić, że ciągle nie znajdują satysfakcji, katując tym wyznaniem kolejne pokolenia.

Dwadzieścia lat po pierwszym koncercie Stonesów, w tym samym kraju - tyle, że w Leeds, narodził się zespół daleko istotniejszy. Biografię i dyskografię przeczytacie sobie w Wikipedii - nie z niej wynikała ich wielkość. Chumbawamba przewróciła do góry nogami rockowy schemat, wedle którego im mocniejsze deklaracje padają w tekście, tym szybsza i bardziej wściekła powinna być muzyka. Oczywiście nie tylko Chumbie to przyszło do głowy, ale to ich cechowała diabelska przewrotność: im mocniej walili swoimi tekstami w wielkie korporacje, nazistów i tysiąc innych powodów niedoskonałości naszego świata, tym lepsze i bardziej popowe wymyślali melodie. Nie tylko zresztą popowe: w ubiegłym roku wszyscy zachwycali się projektem R.U.T.A. czyli nowymi wersjami starodawnych "pieśni buntu" - Chumba coś takiego zrobiła jakieś... 24 lata temu. Na płycie "English Rebel Songs 1381-1914".

W Poznaniu znacie je dobrze choćby dlatego, że w latach 90. zespół koncertował u nas kilkakrotnie - zdjęcie pochodzi z ich wizyty w Zamku bodaj w 1994 roku - a radio "S" (nie mylić z dzisiejszą Eską), na długo przed światowym szałem na "Tubthumping" wylansowało na radiowe przeboje 'Enough Is Enough" i "Give The Anarchist The Cigarette". Dziś poprawność polityczna nie pozwoliłaby zapewne nawet na ich jednokrotną emisję, ale wtedy cały Poznań bawił się do słów "Otwórz oczy, czas się obudzić - dość znaczy dość". I to były piękne czasy.

No to je sobie przypomnijmy.