opuszczone miejsca w Lubuskiem

Kosin, mała miejscowość pod Drezdenkiem, na granicy Lubuskiego i Wielkopolski. Kiedyś to miejsce tętniło życiem. Mieścił się tu Ośrodek Turystyki i Rekreacji Jeździeckiej, obok którego działało westernowe miasteczko. Dziś tutaj hula wiatr, a miejsce to przypomina wymarłe miasteczko na gdzieś Dzikim Zachodzie, które mieszkańcy dawno temu opuścili ratując życie przed grasującą bandą rzezimieszków, łupiącą i mordującą każdego, kto stanął na ich drodze. Ośrodek w Kosinie został założony w sierpniu 2002 roku. Bliskość pięknych lasów, czystych rzek i jezior sprawiała, że było to atrakcyjne miejsce na spędzanie tu wolnego czasu. Podstawową ofertą ośrodka była turystyka jeździecka. Natomiast obok mieściło się miasteczko westernowe, gdzie można było się poczuć jak na dzikim zachodzie. Część obiektów miała charakter makiety, natomiast były i takie, które miały charakter użytkowy. Były tam m.in. bank, biuro szeryfa, saloon, hotel, kino, fryzjer, galeria, poczta, a także sklep z upominkami czy kawiarnia. Do każdego z tych miejsc można wejść. Jakby tego było mało, spotkać tam można było też prawdziwych kowali robiących podkowy. Na terenie miasteczka organizowano imprezy z mnóstwem atrakcji. Wystąpiły m.in. gwiazdy country, natomiast dzieci mogły m.in. odwiedzić mini zoo, przejechać się koniem, kucykiem czy bryczką. Dziś to miejsce jest wymarłe. Powybijane okna, dziurawe dachy, zniszczone wnętrza, spróchniałe podłogi, połamane krzesła i resztki gratów. A cały teraz zarośnięty wysoką trawą, który odwiedzają już tylko zbłąkane psy i koty. Czasem z ciekawości zajrzy tu przejeżdżający obok turysta. Smutny i przygnębiający widok miejsca, które jeszcze nie tak dawno tętniło życiem.

Ten ośrodek był dobrze prosperującym obiektem, który przyciągał tłumy. Coś, co dawniej tętniło życiem, dziś popada w ruinę. Nie przypomina miejsca z czasów swojej świetności. To miasto duchów. Opuszczone budynki dawnego kosińskiego "miasteczka" straszą przy drodze. I wydaje się, że nic nie jest w stanie tego już zmienić.

Wyobraźcie sobie wielkie pustkowie, które kilkanaście lat wstecz było wsią o nazwie Wróblin Głogowski. Po środku wsi stał niewielki kościół z XIX wieku. Mieszkańcy dbali o świątynię, wspólnymi siłami doprowadzili do jego odbudowy. Jednak przyszły lata ‘90, sąsiedztwo pobliskiej Huty Miedzi Głogów doprowadziło do degradacji środowiska naturalnego. Życie we wsi stało się niemal niemożliwe, zaczęły się wysiedlenia. Domy zrównano z ziemią. Wieś zamieniła się w pustkowie i oficjalnie przestała istnieć. Zachował się tylko jeden dom oraz wspomniany już kościół. Ta apokaliptyczna sceneria jest dziś punktem wycieczek wielu miłośników miejsc opuszczonych. A ponieważ znajduje się tuż na granicy województwa lubuskiego i dolnośląskiego, wybraliśmy się tam i my. Drzwi do kościółka stoją otworem, każdy może tu wejść i napawać się wszechogarniającą ciszą. Na ścianach kościółka pw. św. Heleny wciąż widać kolorowe malowidła, na które w pogodne dni przez ostałe się okno padają promienie słońca. Niestety cała reszta jest w opłakanym stanie. Chór już niemal całkowicie się zawalił, strach wchodzić na piętro. Z ołtarza nie zostało zupełnie nic. Żal patrzeć na dewastację, która strawiła to miejsce. Wróblin Głogowski znajduje się tuż przy granicy województw lubuskiego i dolnośląskiego, przy Hucie Miedzi Głogów, niecałe 15 km od Głogowa. Do kościółka prowadzi brukowana droga biegnąca przez nieistniejącą już wieś. Trafić można tu bez problemu, o tym, że kiedyś była tu miejscowość przypomina zardzewiała tablica z napisem Wróblin Głog.