Tydzień Baby: Wstydliwe problemy

Że przed grzybicą przestrzegają, to rozumiała, ale przed dziećmi? Co taka mała dziewczynka całkiem sporej babie na ten przykład zrobić może? Przez chwilę to nawet pomyślała, że to może jakaś antypaństwowa działalność jest. Bo spot właśnie się Ministerstwa Zdrowia pojawił, żeby z królików przykład brać w kwestii rozmnażania, a tu efektem owego straszą. Baba i tak wystarczająco przerażona była, bo sielankowy obrazek króliczków do suwerena przyrównanych projekt ustawy szlachetnej o zwierzętach zakłócił. Zakaz hodowli czworonogów na futra ma być. Wszystkich, oprócz królików.

– O, to pewnie chodzi, że skórę zdzierać zamierzają – dziad skwitował.

Przyjaciółka baby, co z nią endorfiny łapać zamierzała, nad kartką ową o dzieciach długo stała. A jak się w końcu odezwała, to babę aż na moment zamurowało:

– Może o to chodzi, że one wszy roznoszą?

– Zwariowałaś? Jak coś takiego do głowy przyjść ci mogło! Sama matką jesteś przecież – baba zaprotestowała.

– No wiesz, ja tak po tym wczorajszym spotkaniu, na którym koleżanki mówiły, że wszawica znów się pojawiła.
Długo by się pewnie zastanawiały jeszcze, gdyby pani z obsługi do szatni nie weszła.

– Jak to o co chodzi? – niewiedza owa ją zadziwiła. – Żebyście się w kabinach przebierały, a nie gorszyły dzieci tyłkami gołymi…

Rozmowa dnia poprzedniego miło się zaczęła. Przy kawce tak sobie w gronie babskim plotkowały, gdy synek gospodyni od kolegi z przedszkola wrócił.

– A rodzice Mikiego to w turbanach chodzą – obwieścił.

– O, a z jakiego kraju są? – babie egzotyką zapachniało.

– Z żadnego, boją się, że wszy mają – odpowiedź wszystkie na ziemię sprowadziła. I zaraz kolejne koleżanki dodawać zaczęły, że w przedszkolach ich dzieci też żyjątka owe się pojawiają. Co rusz, któraś z pań po głowie drapała się przy tym…

Babę refleksja taka naszła, że te wszy to jakąś siłę przetrwania wielką mieć muszą. Pamięta, że jak się wszawica w jej przedszkolu pojawiła, to babcia nadziwić się nie mogła, że jak to możliwe, że rozumie, że tuż po wojnie, ale w sześćdziesiątych latach XX wieku, gdy ludzkość szampony ma przecież i chemię inną? A potem to baba się dziwiła, jak lata osiemdziesiąte końca dobiegały, szampony z Zachodu przyjaciele co emigrowali przysyłali, a przedszkole dziecka wskutek wszawicy zamknięto.

– Na szczęście normalnie mówimy o tym, nie ukrywamy, to może się to cholerstwo wyplenić da – jedna z uczestniczek spotkania zauważyła. – Pamiętam, że jak sama wszy miałam, to mama zakazywała mi o tym komukolwiek mówić, że wstyd to jest…

Baba też się za dziecko wstydziła. Jak raz córki z zamkniętego przedszkola z koleżanką do miasta zabrały, to do kawiarni poszły. Dziewczynki ciasteczka jadły zadowolone, gdy starsza pani się przysiadła.

– A wy nie w szkole dzisiaj? – zagaiła.

– Nie, my do przedszkola chodzimy jeszcze – grzecznie dziecko baby wyjaśniło.

– I dzisiaj nie poszłyście? – miła pani dopytywała.

– Nie, bo my mamy wszy – na te słowa pani odsunęła się nieco, a baba poczerwieniała i wzrokiem takim na dziecko łypnęła, że owo w strach popadło.

– Nie, nie, wcale nie mamy wszy! – odezwało się, a baba odetchnęła z ulgą i wyjaśnić już miała, że przedszkole zamknięte jedynie jest, gdy pociecha dodała: – Tylko gnidy...