Zmiany w onkologii. Czy Krajowa Sieć Onkologiczna zrewolucjonizuje warunki leczenia pacjentów?

Rząd przyjął projekt ustawy o Krajowej Sieci Onkologicznej, która ma być nowym rozdziałem w leczeniu chorych na nowotwory. Jej głównym założeniem jest bezpieczeństwo i komfort pacjentów.

Co roku w Polsce 180 tys. osób dowiaduje się o zachorowaniu na raka. Ta diagnoza błyskawicznie zmienia ich życie. Czują strach, niepewność i smutek. Są zagubieni i większość z nich nie wie „co dalej”.

I właśnie w tym pomóc pacjentom ma koordynator, którego funkcję wprowadza Krajowa Sieć Onkologiczna.

- To niesamowicie ważny element, żeby pacjent czuł się w tym systemie bezpiecznie, bo często jest on zagubiony. Koordynator, który zostanie przydzielony pacjentowi to ogromne szczęście. To on umówi wizyty, poinformuje o terminach, uspokoi i poprowadzi pacjenta przez ścieżkę leczenia. Pacjenci często są zdenerwowani, nie rozumieją pewnych sformułowań lekarzy, boją się tego, co będzie. Dlatego z koordynatorem ta droga pacjenta będzie zdecydowanie łatwiejsza

- mówi Krystyna Wechmann, prezes Federacji Stowarzyszeń „Amazonki”.

Ideę koordynatora pacjenta popiera też prof. Wojciech Golusiński, prezydent Europejskiego Towarzystwa Nowotworów Głowy i Szyi. Jednak ma on pewne wątpliwości, czy rzeczywiście jest ona realna.

- To założenie jest dobre, ale musimy dokładnie zobaczyć, jak dzisiaj wygląda droga pacjenta i czy faktycznie jesteśmy w stanie mu tę drogę ułatwić. Jeżeli w WCO jednego dnia przyjmuje się ok. 600 chorych onkologicznie, z czego ok. 80 z nich po raz pierwszy ma styczność z chorobą nowotworową, to czy w takim wypadku potrzebnych będzie 80 koordynatorów? Czy jeden koordynator mógłby mieć pod swoją opieką kilku pacjentów? Jeśli tak, to ilu? 10, 50, 100?

- pyta prof. Golusiński.

Jednak funkcja koordynatora to nie wszystko. KSO ma także sprawić, że pacjenci onkologiczni będą mieli dostęp do wysokiej jakości leczenia i profilaktyki, bez względu na miejsce zamieszkania.

W tym celu stworzona zostanie sieć Specjalistycznych Ośrodków Leczenia Onkologicznego (SOLO) o poszczególnych poziomach referencyjnych.

• Poziom III - wysokospecjalistyczny - zajmie się realizacją najbardziej skomplikowanych świadczeń.
• Poziom II - specjalistyczny - to złożone świadczenia opieki zdrowotnej.
• Z kolei poziom I - to świadczenia na poziomie podstawowym.

- Nie mogą to być ośrodki, w których chirurg wykonuje 2-3 operacje w roku, bo referencyjny ośrodek to taki, w którym wykonuje ich ponad 200

- zwraca uwagę Krystyna Wechmann.

Tylko podmioty lecznicze, które wejdą w skład KSO będą uprawnione do udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie opieki onkologicznej finansowanych ze środków publicznych.

- Założenia sieci onkologicznej mówią m.in. o tym, że bez względu na miejsce zamieszkania każdy chory będzie miał taki sam dostęp do świadczenia onkologicznego. Tak oczywiście powinno być, ale ja w to do końca nie wierzę

- mówi prof. Wojciech Golusiński.

- Ścieżka chorego do ośrodka onkologicznego jest często bardzo długa: lekarz rodzinny kieruje go do specjalisty. Do specjalisty trudno się dostać, długo się czeka. Gdy już się to uda, to specjalista kwalifikuje pacjenta do leczenia i przekazuje go dalej. Żeby każdy chory miał taki sam dostęp do leczenia, powinien być on zrównoważony w każdym miejscu w Polsce. A tak nie jest. Bo inaczej czeka się do specjalisty w Wielkopolsce, inaczej na Śląsku, a jeszcze inaczej w Małopolsce.

Kolejne z głównych założeń KSO to interdyscyplinarność. Lekarze różnych specjalności mieliby wspólnie leczyć pacjentów. Jednak zarówno lekarze, jak i pacjenci zauważają, że może to być trudne, szczególnie przy obecnych problemach kadrowych, jakie mają miejsce w polskim systemie ochrony zdrowia.

Obserwuj nas także na Google News

- Jeżeli krajowa sieć onkologiczna spełni założenia, które są w niej zawarte, to będzie to prawdziwa rewolucja, a dla pacjentów absolutna zmiana. To bardzo ambitny plan, ale nie jestem pewien czy możliwy do zrealizowania w chwili obecnej. Sądzę, że powinien być on wprowadzany etapami, by nie doprowadzić do chaosu

- podsumowuje prof. Golusiński.

- Szybkie wykrywanie, dostęp do profilaktyki, dobre leczenie w ośrodkach referencyjnych, koordynatorzy pacjenta - to wszystko jest naprawdę bardzo ważne. Ale równie istotne jest też monitorowanie tego, czy coś jeszcze można poprawić. Żeby nie skończyło się wyłącznie na wprowadzeniu nowych zasad. To ma być realne wsparcie chorego. I my pacjenci będziemy zwracać na to szczególną uwagę

- podkreśla z kolei Krystyna Wechmann.

Jesteś świadkiem ciekawego wydarzenia? Skontaktuj się z nami! Wyślij informację, zdjęcia lub film na adres: [email protected]