Emilia Waśniowska odeszła 14 lat temu, ale przecież pozostała dzięki swej twórczości

Była rodowitą poznanianką. W roku 1973 ukończyła II Liceum Ogólnokształcące im. Heleny Modrzejewskiej w Poznaniu, a w roku 1977 filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Publikowała m.in. na łamach „Tygodnika Powszechnego”, „Tygodnika Kulturalnego” i „Życia Literackiego”.

Zadebiutowała w roku 1981 arkuszem poetyckim „Przychylić ziemi”, ale jej pierwszą książką był opublikowany w roku 1986 ”Kajtek”. Potem pojawiły się tomiki poetyckie takie jak „Mili, lili, lawi”(1988) i „Przychodzę do Ciebie” (1989) oraz proza - „Powrót Wojciecha” (1996). W 1998 roku ukazały się jej utwory „Kiedy słychać ptaki” i „Beskidzkie obrazki”. Artystycznym świadectwem jej zmagań z chorobą jest tomik „Nie obrażam się na Boga”.

Emilia Waśniowska pracowała m.in. w poznańskim Pałacu Kultury (dziś CK „Zamek”) i w Ogólnopolskim Ośrodku Sztuki dla Dzieci i Młodzieży. Od 1992 roku była dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 34 na os. Bolesława Śmiałego. Prowadziła oryginalne akcje popularyzujące czytelnictwo i rozwijające zainteresowanie książkami, zachęcając dzieci i młodzież do samodzielnych prób twórczych. To dzięki niej szkołę odwiedzali wybitni pisarze. Za swoją twórczość w 2005 roku podczas IV Poznańskich Targów Książki dla Dzieci i Młodzieży otrzymała statuetką Pegazika.

26 listopada 2006 roku Szkole Podstawowej nr 83 „Łejery” w Poznaniu nadano imię Emilii Waśniowskiej. Współzałożyciel „Łejerów”. Jerzy Hamerski tak wspomina Emilię Waśniowską:

- Ona dla mnie ciągle jest. Nie tylko w sensie przyjacielskim. Często z nią rozmawiam. Często się jej radzę, szczególnie kiedy jestem sam i wśród przyrody. Wyjątkowo mi jej brakuje. Dlatego wymyśliłem sobie, że ona jest. A jednocześnie jest, ponieważ jest patronką naszej szkoły. Od 2007 roku odbywają się Emiliady. Ona jest w ponad stu piosenkach, w naszych wierszach, bo jak przystało na szkołę teatralną, każda klasa ma konkurs recytatorski. Ona jest i dla dzieciaków i dla młodzieży i dla dorosłych, bo jej tomik „Nie obrażam się na Boga” jest zupełnie niezwykły - mówi Hamerski.

Pasją pisarki była poezja współczesna, ale i zbieractwo. Podziwiała dawne pocztówki i posiadała kolekcję sów. Wolny czas lubiła spędzać, uczestnicząc w imprezach kulturalnych i rozmawiając z dziećmi. Lubiła przebywać na łonie natury. Cechowały ją entuzjazm i pomysłowość. W jej życiu bardzo ważny był Bóg jako źródło miłości. Ceniła wartości tradycyjne jak honor i ojczyzna.

Zobacz też: