Fleet Foxes - przeczytaj o płycie drugiej gwiazdy Malty!

Ta muzyka nie przebija się przez zgiełk miasta. Daremne będą próby skupienia się na niej w tramwaju czy autobusie, lepiej też nie puszczać Fleet Foxes w biurze, bo każdy terkot telefonu wyrwie nas ze śpiewu Roba Pecknolda z brutalnością godną kina moralnego niepokoju.

Czy to świadczy o nieprzydatności tego towaru do spożycia? Bo przeterminowany jest z pewnością - Paul Simon, muzyczny protoplasta Fleet Foxes, nagrywał takie rzeczy prawie pół wieku temu. Ascetyczne aranżacje na najprostsze instrumenty plus melodie poprowadzone wielogłosowymi zaśpiewami przenoszą nas w krainę pieśni zapomnianych tak dawno, że niektórzy widzą we Fleet Foxes coś w rodzaju neo-baroku.

Debiut Lisów trzy lata temu ogłoszono rewolucją. Świetnie zgrała się z nią ciekawa geograficzna okoliczność - Pecknold jego folk-archeologowie pochodzą z Seattle, gdzie 20 lat temu wybuchł atakujący brudem przesterowanych gitar i szorstkich wokali grunge. Teraz, z tego samego Seattle, płyną pieśni wręcz oczyszczające: uważani powszechnie za nosicieli amerykańskiej tradycji R.E.M. mają się do nich jak Lady Gaga do Enyi.

Nowe Fleet Foxes złapało mnie za gardło w pogrążonym w ciszy pustym pokoju. Tylko tak można usłyszeć każdy szczegół i docenić urok takich piosenek jak "Lorelai" czy wykręconą dziwnymi solówkami "The Shrine / An Argument". Generalnie jednak ważna jest tu całość i jej nastrój, bo zapatrzeni w przeszłość Fleet Foxes nie przyjęli do wiadomości, że dziś nagrywa się tylko single i po staremu zrobili uczciwą, mniej więcej godzinną całość.

Pierwotnie koncert Fleet Foxes miał odbyć się na terenie MTP, ale przeniesiono go nad Jezioro Maltańskie. Nie rozumiałem tej decyzji, dopóki nie posłuchałem "Helplessness Blues" - tę muzykę trzeba było odseparować od zgiełku codzienności. Jest szansa na wydarzenie.

Fleet Foxes
"Helplessness Blues"
Sub Pop 2011
cena: ok. 50 zł