Jedyny taki Bohun!

Z uwagi na sytuację polityczną w Polsce reżyser kręcił te części w odwrotnej kolejności niż je pisarz ułożył i dopiero po 31 latach od "Pana Wołodyjowskiego" i 25 latach od "Potopu" Hoffman zakończył filmowy tryptyk.

Rolę Bohuna zaproponowano najpierw Bogusławowi Lindzie, który jednak odmówił. Wielu twierdzi, iż dobrze, że tak się stało, bo o ile niektórzy mogliby tę postać jedynie zagrać, o tyle 34-letni wówczas Domogarow po prostu Bohunem był! Aktor ten ma ponoć w żyłach krew ukraińską i tatarską, 12 lat trenował jazdę konną i skoki przez przeszkody, uczył się fechtunku, a do 1999 r. grał głównie historyczne role w filmach rosyjskich. Niektórzy twierdzą nawet, że Aleksander Domogarow swoją kreacją przyćmił grę Michała Żebrowskiego, odtwarzającego Skrzetuskiego, ale prawdą jest i to, że zawsze bardziej wyraziste wydają się: zazdrość, gniew, brawura i szaleństwo (a tymi emocjami emanował Bohun), aniżeli: miłość i rozwaga (które prezentował Skrzetuski). Co by jednak nie powiedzieć, ten niesamowity błysk w oku Domogarowa trudno by odnaleźć np. w oku Lindy.

Kiedy wspólnie z fotografikiem Zenonem Żyburtowiczem, za pośrednictwem dyrektora Muzeum Karykatury, zaproponowaliśmy twórcom filmu wystawę "Ogniem i mieczem na wesoło", zarówno reżyser Jerzy Hoffman, jak i producent Jerzy Michaluk zgodzili się na to chętnie. Trylogia pełna jest przecież humoru, którego ostoją jest nie tylko Onufry Zagłoba, ale i Rzędzian i inni bohaterowie. Na ich tle Bohun jawi się jak straszny i mściwy potwór i tym samym jeszcze bardziej działa na zmysły (zwłaszcza kobiet).

Rysunek dzisiejszy tworzony był na bazie zdjęć z planu filmowego (autorstwa Zenona Żyburtowicza), jakie wybrana grupa rysowników otrzymała od producentów filmu.