Nawet pół roku czekania na wizytę u lekarza specjalisty. Tak wygląda rzeczywistość polskich pacjentek! Do jakich lekarzy czekają najdłużej?

Fundacja Watch Health Care co roku przygotowuje raport sprawdzając dostęp kobiet do lekarzy. Barometr „Kobieta w kolejce” skupia się na jednostkach chorobowych, które znacznie częściej występują u kobiet, oraz na problemach zdrowotnych dotyczących wyłącznie kobiet.

Jak wynika z najnowszego raportu, kobiety w Polsce by dostać się do lekarza specjalisty na NFZ muszą czekać średnio 5,9 miesiąca, podczas gdy w ubiegłym roku było to 3,4.

Jednak czas oczekiwania na spotkanie z niektórymi specjalistami często przekracza nawet rok. Najdłużej, jak wskazują autorzy raportu, kobiety czekają w kolejkach do endokrynologa. Tu czas oczekiwania w porównaniu z ubiegłym rokiem wydłużył się o siedem miesięcy - z 11 do 18.

W cierpliwość trzeba też się uzbroić chcąc dostać się na NFZ do chirurga naczyniowego. Trzeba poczekać średnio 11,9 miesięcy. W 2023 roku czas oczekiwania wynosił 6,4.

Nie lepiej jest w przypadku neurochirurga. Tu kolejki wydłużyły się z 6,2 do 11 miesięcy. A z kolei na wizytę u ginekologa-onkologa możemy liczyć po upływie 5,2 miesięcy, a nie tylko pół miesiąca, jak w ubiegłym roku.

Polki długo muszą czekać nie tylko na konsultację z lekarzem specjalistą, ale też wyczekać swoje w przypadku świadczeń typowo kobiecych. I tak: na zabieg waginoplastyki średnio czeka się 4,8 miesięcy (1,8 w ubiegłym roku), leczenie endometriozy metodą laparaskopową to 2,2 miesiące czekania (1,9 w ubiegłym roku), operację nietrzymania moczu metodą TOT - 6,7 miesięcy (było 5,7), na kolposkopię, czyli badanie oceniające szyjkę macicy czekamy 5,8 miesięcy (było 3,2).

Pacjentka posiadająca skierowanie od psychologa do psychiatry, niezależnie od powodu skierowania, musi spędzić bez dostępu do pomocy lekarza średnio ponad trzy miesiące.

– Przy czym dokładny czas oczekiwania w wybranych placówkach ma bardzo szeroki rozrzut i może wynosić od kilku do nawet kilkuset dni - czytamy w omówieniu raportu.

Nie lepiej jest też w przypadku diagnostyki. Wśród wszystkich zweryfikowanych przez Fundację WHC świadczeń diagnostycznych najdłuższy czas oczekiwania odnotowano w przypadku USG tarczycy (6,9 mies.), scyntygrafii tarczycy (5,8 mies.), kolposkopii (5,8 mies.), biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej tarczycy (5,4 mies.) wykonywanej u pacjentki z widocznym wolem tarczycy oraz badania w kierunku pięciu najczęstszych mutacji genu BRCA1 wykonywanego u pacjentki, której matka zmarła na nowotwór piersi (4,2 mies.).

Fundacja WHC prześledziła również, ile czasu zajmują kolejne etapy leczenia w przypadku złożonych chorób. Według tej analizy np. pacjentka w wieku 45 lat, z BMI powyżej 40 oraz ze stwierdzonymi nadciśnieniem i cukrzycą typu II, u której konsultacja dietetyka klinicznego trwająca ponad rok nie przyniosła utraty wagi, będzie czekać na konsultację w poradni chirurgii bariatrycznej 167 dni. Następnie 121 dni na gastroskopię, 83 dni na USG jamy brzusznej i wreszcie 185 dni na operację bariatryczną. Jej łączny czas oczekiwania na pomoc wyniesie więc 556 dni.

Uważamy, że największym problemem systemu opieki zdrowotnej w Polsce jest deficyt, rozumiany jako dysproporcja pomiędzy zawartością koszyka świadczeń gwarantowanych a środkami na jego realizację. Deficyt ten prowadzi do poważnych patologii w systemie opieki zdrowotnej, które z kolei są przyczyną niskiej oceny systemu przez polskie społeczeństwo - komentują autorzy raportu.

– Do największych patologii, które są skutkiem deficytu, można zaliczyć: kolejki, korupcję, korzystanie z przywileju, dobry dostęp do świadczeń „luksusowych” i jednocześnie boleśnie ograniczony dostęp do podstawowych świadczeń specjalistycznych. Szczególnie niesprawiedliwe i źle odbierane przez chorych są kolejki do świadczeń, które mają być jakoby „gwarantowane”– dodają.

Jesteś świadkiem ciekawego wydarzenia? Skontaktuj się z nami! Wyślij informację, zdjęcia lub film na adres: [email protected].