Jest Pan filozofem i autorem cyklu książek "Dzieci filozofują", według których powstał serial "Hugo, a co to znaczy". O co dzieci pytają najczęściej?
Tak naprawdę one mnie o nic nie pytają. To raczej ja je pytam.
Ale przecież w codziennym życiu to dzieci najczęściej zadają pytania rodzicom. Z pańskich doświadczeń i obserwacji wynika coś innego?
Moje książki są po to, aby zainspirować dzieci do zadawania pytań i aby tych pytań było coraz więcej. Chodzi mi też o to, by dzieci mogły używać tych pytań szczególnie w rozmowach z rodzicami. Chcę, aby moi czytelnicy zastanawiali się nad różnymi pytaniami i być może moje pytania wykorzystywali w rozmowach. A potem mogą zadawać swoje pytania i znaleźć na nie właściwą odpowiedź.
O co dzieci boją się pytać?
Tak naprawdę to rodzice się boją.
Czego?
Jedna z moich książek jest o życiu ("Życie. Co to takiego"?), ale jeden z rozdziałów zatytułowałem "Dlaczego umieramy?". Dla dzieci to nie był problem, żeby o to pytać, ale niektóre szkoły nie chciały się zainteresować tą książką właśnie z tego powodu, że poruszam w niej temat odchodzenia, umierania. Bo zdaniem rodziców i wychowawców to wielka trauma dla dzieci. A z mojego punktu widzenia jest odwrotnie. To dorośli boją się o tym mówić.
W takim razie, czy na wszystkie pytania dzieci należy odpowiadać wprost, czy to zależy od ich wieku?
Chcę, aby dzieci odpowiadały sobie same na wszystkie pytania.
A więc lepiej im mówić - znajdź odpowiedź sam, bo jak Pan podkreśla w swoich książkach - myślenie to świetna zabawa.
Dokładnie o to chodzi.
A jakie pytania są najtrudniejsze?
Kim jesteś, czego chcesz i co jest twoim największym problemem.
Dlaczego?
Bo nie chcemy na nie odpowiedzieć, bo nas przeraża trudność skonfrontowania się z prawdą. Wolimy opowiadać bajki o sobie samych.
Po prostu boimy się tej prawdy?
Moim zdaniem tak właśnie jest. Hołdujemy takiej zasadzie. Wolimy wierzyć w to, kim chcemy być niż w wizerunek, za którym tak naprawdę się kryjemy. Wygodniejsze, bo sympatyczniejsze są jakieś wizje ideału w naszych głowach. Wiemy, że to nieprawda, ale ignorujemy ten fakt. Na przykład wielu rodziców chce wierzyć, że idealnymi rodzicami. Więc mówię im - nie ma idealnych, każdy popełnia jakieś błędy wychowawcze. Ale im się to nie podoba, bo świadomość bycia złym rodzicem jest nie do zniesienia. Większość z nich sprawia przykrość swoim dzieciom i nawet nie zdają sobie z tego sprawy i tłumaczą swoje decyzje miłością. Na przykład jeśli naciskają, aby miały dobre stopnie w szkole. Jeśli dziecko nie lubi szkoły, to ignorują ten fakt i wywierają jeszcze większą presję na pociechy, aby miały dobre wyniki. Mówią - to jest dla nich, w trosce o ich przyszłość. A z mojego punktu widzenia to nie jest dla nich.
Czy w takim razie powinniśmy dzieciom zawsze wszystko mówić?
Wszystkiego przecież nie wiemy, więc wszystkiego im nie możemy powiedzieć. Najważniejsze jest to, by od najmłodszych lat mówić dzieciom prawdę i nie bać się jej.
Rozmawiał Marek Zaradniak
Chcę, by moi czytelnicy zastanawiali się nad różnymi pytaniami
Wielu rodziców sprawia przykrość swoim dzieciom, choć nie zdaje sobie z tego sprawy
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
