Skubas i szorstkie brzmienie gitar

Niedzielny koncert "Skubas akustycznie" w Malarni poznańskiego Teatru Polskiego przyniósł nie tylko muzykę tego wykonawcy
Niespodzianką wieczoru było pojawienie się jako supportu młodej, dwudziestoletniej wokalistki Dominiki Groberskiej. Grając na gitarze, śpiewa po angielsku klimatyczne ballady, ale nie ma w tych interpretacjach niczego, co wyróżniałoby ją i stanowiło o jej stylu. Widać, że jest na początku swej drogi i ciągle jeszcze poszukuje.
Po jej występie pozostaliśmy już sam na sam z duetem gitarowym, jaki tworzą Skubas i Maciej Starnawski. Obaj zresztą grali również na instrumentach perkusyjnych, które dopełniały brzmienia. Początek występu otworzyła nastrojowa, pochodząca z pierwszej płyty Skubasa "Wilczełyko", ballada "Rain Down". Podobać mogło się współbrzmienie szorstko brzmiących gitar. Wkrótce potem słuchaliśmy pochodzącej również z tego albumu piosenki "Nie pytaj". Jej dynamizm sprawił, że do wspólnego wykonania włączyła się wypełniająca licznie Malarnię publiczność.
Zmianę klimatu wprowadziła dedykowana synkowi Skubasa Borysowi "Kołysanka", pochodząca z najnowszej płyty "Brzask". W jej melodyce jest coś z klimatów Voo Voo. Może się podobać. Wróżę jej powodzenie także ze względu na pełen ciepła tekst. Zresztą została niezwykle życzliwie przyjęta przez publiczność.
Wkrótce potem Skubas i Starnawski zaproponowali utwór "Idzie szarość". Szorstkie, rockowe brzmienie gitar pozostawiło niezwykłe wrażenie i właśnie do niej znakomicie pasował charakterystyczny głos wokalisty. W sumie pierwszy koncert Skubasa w "oszczędnej" akustycznej wersji był udany i przekonał mnie do jego występów na żywo. Odbył się w ramach cyklu "Słuchaj jesienią w Ptapty". Teraz czekam na kolejne jesienne propozycje "Ptaptów".