Zdjął z niej sukienkę komunijną, którą dziewczynce na spotkanie wybrała mama. Na hotelową podłogę poleciały też pozostałe rzeczy. Miała dziewięć lat, gdy została po raz pierwszy zgwałcona. Oprawcą był jej ojciec. Później, już w domu, podarła wszystkie ubrania i długo zapłakana nie wychodziła z wanny. Nie zwierzyła się nikomu, bo powiedział, że to ich tajemnica, że inaczej ojciec pójdzie do więzienia. To nie opis thrillera o pedofilach. Ta historia stała się udziałem Poli Kinski, córki znanego aktora Klausa Kinskiego.
Już w mocno skandalizującej autobiografii Kinskiego „Ja chcę miłości”, zobaczyliśmy dosyć podłą, egocentryczną naturę ulubionego aktora Wernera Herzoga. Językiem wypełnionym pornografią opisał w niej swoje ekscesy seksualne, a miał co opisywać, bo rzucał się, czasami dosłownie, na każdą spódniczkę. Nie zważał czy to matka czy siostra aktualnej kochanki, czy nawet jego własna siostra. Z każdej strony książki biła niechęć, a nawet nienawiść, zwłaszcza do środowiska filmowego, w którym żył on, geniusz. Dostało się Herzogowi, Polańskiemu, Felliniemu, Żuławskiemu…
To jednak był zaledwie przedsmak tego do czego zdolny był aktor, tego co opisała w swoich wspomnieniach „Usteczka” Pola Kinski. Już jako pięciolatka uciekała przed natrętnymi dłońmi i językiem ojca, a on kupował jej prezenty i nazywał ją swoją „laleczką”. A gdy zmuszał córkę do współżycia, tłumaczył, że to normalne, że tak ją „kocha”, że to tylko w jej kołtuńskim kraju (mieszkał już wtedy we Włoszech) tego nie akceptują, więc musi milczeć.
I milczała. Dzieciństwo Poli to był wielki koszmar, rozgrywający się między dwoma domami – matki, która założyła drugą rodzinę i po urodzeniu syna odsuwała córkę i ojca, do którego latała na wakacje. Każdy przyjazd zaczynał się od tego samego rytuału, Babbo (tak Kinski kazał się nazywać córkom), wyrzucał jej wszystkie ubrania, bo nic nie było wystarczająco dobre dla jego „laleczki”. I wędrowali po najlepszych sklepach, krawcach. Kiedyś kupił jej 30 par butów… A wieczorem czekał, aż zaśnie jego ówczesna żona i młodsza córka Nastasja i przychodził do łóżka Poli.
Jeszcze gorzej było, gdy Kinski rozwiódł się i mieszkał sam.
Koszmar dziewczyny trwał 14 lat. Dopiero jako dziewiętnastolatka, po kolejnym, okropnym spotkaniu z ojcem, jedzie do matki i tam jej, ojczymowi i ciotkom opowiada o swoim dramacie. I słyszy, że… matka coś zawsze podejrzewała, bo Pola „wracała z Rzymu taka wstrząśnięta”. Nikt niczego złego aktorowi nie robi po wyznaniu dziewczyny, ale ona umie już powiedzieć nie i nie zgadza się na spotkania z Babbo, który dzwoni, że jest taki samotny…
Historia ta dla Poli ma szczęśliwe zakończenie. Została (bez pomocy ojca) aktorką, spotkała przyjaciół i miłość. Dziś jest mężatką i matką trójki dzieci. Gdy jej książka ukazała się w ubiegłym roku w Niemczech wywołała wielkie poruszenie. Głos zabrała też Nastasja, również krzywdzona przez ojca.
„Usteczka” to wstrząsająca lektura. Napisana prostym, miejscami suchym językiem. Bo obok tragedii dziewczynki, toczy się normalne życie, w którym są też zwykłe, dziecięce radości, jak pójście z przyjaciółką na lody.
Ta książka z pewnością poruszy wielbicieli talentu nieżyjącego Kinskiego. Też do nich należałam, lubiłam wracać do filmów Herzoga. Ale teraz nie mam już na to ochoty.
Usteczka
Pola Kinski
Black Publishing 2014
Cena 29, 99 zł
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
