Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Polski Teatr Tańca: Esej muzyczno-choreograficzny [Recenzja]

Stefan Drajewski
Scena ze spektaklu "Architektura światła"
Scena ze spektaklu "Architektura światła" Fot. Maciej Zakrzewski
Po raz pierwszy hala targowa wydała mi się idealnym miejscem do prezentacji Polskiego Teatru Tańca. W spektaklu „Architektura światła” stała się naturalnym elementem przedstawienia, równie ważnym jak muzyka, ruch, światło…

Prasqual mieszka od kilku lat w Niemczech, ale konsekwentnie podtrzymuje swoje związki z Poznaniem, gdzie ukończył kompozycję na Akademii Muzycznej. 26 lutego 2011 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu odbyła się prapremiera jego opery „Ophelia”, 8 listopada 2013 Paulina Wycichowska zrealizowała spektakl „Architektura światła”, który stanowi jedną z części rozpisanego na wiele lat projektu teatralno-operowo-architektonicznego.

W ogołoconej z kotar hali targowej widać wyraźnie zaznaczony plan gry tancerzy. Ale widać też orkiestrę, która – jak się wkrótce okaże – nie jest przywiązana do swoich miejsce. Trębacz – solista stoi na lewym balkonie, śpiewaczka – na prawym. Muzycy z orkiestry co jakiś czas opuszczają swoje miejsce i wędrują po hali. Podobnie zresztą jak kompozytor – dyrygent. Dziwna ta orkiestra: tylko instrumenty dęte i perkusyjne. Pozwalają one im na ruch po scenie, ale zmuszają do przejęcia funkcji tych, które istnieją w tradycyjnej orkiestrze symfonicznej. Pomysł niezwykle interesujący, który wyraźnie daje satysfakcję studentom poznańskiej Akademii Muzycznej.

Prasqual napisał współczesne misterium. Paulina Wycichowska znalazła do niego klucz w rytuale, on bowiem jest podstawa choreografii. Gdyby się uprzeć i podeprzeć zasugerowanymi przez twórców lekturami, można by rozpoznać i ponazywać postaci występujące na scenie i opowiedzieć pewną historię.. Ale nie narracje jest tu najważniejsza, tylko powtarzalność.

„Architektura światła” jest swego rodzaju muzyczno-choreograficznym esejem na temat tego, co w życiu człowieka pierwotne a zarazem niezbywalne. Prasqual i Wycichowska próbują się odnaleźć w świecie rytuałów, które odziedziczyliśmy, w które jesteśmy wyposażeni, z którymi musimy sobie radzić we współczesności. Dotykają rytuałów różnych kultur, które – sprowadzone do wspólnego mianownika – są do siebie podobne.

Esej Wycichowskiej i Prasquala dowodzi, że można próbować poszukiwać i eksperymentować w dużej grupie – co w dzisiejszych czasach jest rzadkością.

Polski Teatr Tańca: "Architektura światła", choreografia Paulina Wycichowska, muzyka Prasqual, kostiumy i rekwizyty Paulina Plizga, reżyseria światła Katarzyna Łuszczyk, muzycy: Chelsey Schill (sopran), Nathan Plante (trąbka, Orkiestra Akademii Muzycznej w Poznaniu, premiera 8 listopada 2013

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na gloswielkopolski.pl Głos Wielkopolski