„Florentyn Trawiński. Zbawca Luwru - Fakty i mit” to książka poznanianki Mirosławy Sikorskiej wydana przez mające siedzibę w Poznaniu Zakład Narodowy Rawiteum i Rawę.
Autorka przyznaje, że zainteresował ją bohater, o którym mówi się, że zbawił Luwr, a miał wielkopolskie korzenie. W rezultacie jej badań dementuje powstały o nim mit. Florentyn Trawiński nie brał udziału w Komunie Paryskiej, choć taką informację powiela się w wielu publikacjach. Zadziwiające więc jest, że w 2004 roku na Domu Polskiego Kombatanta w Paryżu wmurowano tablicę pamiątkową ku jego czci jako zbawcy Luwru ufundowaną przez Ministerstwo Obrony Narodowej. Nikt nie zadał sobie trudu, aby ten fakt udokumentować.
Mirosława Sikorska przypomina, że powszechnie uważa się iż Florentyn Trawiński, a nie Gustaw Courbet był szefem resortu kultury i sztuki w Komunie Paryskiej i to on, a nie Henry Barbet de Jouy i kapitan Martin de Sigoyer bronili Luwru przed wejściem miejskiego motłochu w nocy z 23 na 24 maja 1871 i że to Trawiński w tajemnicy przed komunardami wylał czyhające na zagładę Luwru beczki z naftą, napełniając je wodą i za ten czyn otrzymał mieszkanie w Luwrze, dożywotnie stanowisko jednego z dyrektorów tego muzeum i godność kawalera Legii Cudzoziemskiej.
Sikorska podkreśla, że w rządzie Komuny Paryskiej nie było delegata do spraw kultury i sztuki, chociaż w kwietniu 1871 roku z inicjatywy Gustawa Courbeta utworzono Związek Artystów Paryża.
Szukając nazwiska Florentyna Trawińskiego nie tylko we władzach Komuny, ale także w listach jej uczestników, jak i osób represjonowanych Sikorska nie natrafiła na jakikolwiek zapis potwierdzający choćby udział jego w Komunie Paryskiej. Zajmowanie jakiegokolwiek stanowiska urzędowego wymagało bycia pełnoletnim, a pełnoletność uzyskiwano w wieku 21 lat. W momencie proklamowania Komuny Florentyn nie miał jeszcze 21 lat. Nie był też obywatelem francuskim, a we władzach Komuny zasiadali jedynie Francuzi i znacznie starsi. Był wtedy świeżym absolwentem szkoły polskiej przy Bulwarze Batignolles.
Od października 1871 do roku 1876 Florentyn Trawiński pracował dorywczo w prefekturze policji jako tłumacz w biurze czasopism zagranicznych. W 1872 roku podjął pracę w ministerstwie nauczania publicznego i sztuk pięknych. Z czasem awansował i 1 kwietnia 1892 roku został sekretarzem generalnym muzeów francuskich. Był również głównym autorem wydanego po raz pierwszy w roku 1900 Przewodnika Popularnego po Muzeum Luwru, a także wielu artykułów na temat historii sztuki i literatury. Zmarł 7 lutego 1906 roku w wieku 56 lat.
POLECAMY:
Co nowego w kinach, teatrach i klubach? Zobacz przegląd kulturalny:
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
