Wybierając śmierć [RECENZJA]

„Tajemnice Bridgend” to fabularny debiut Rønde, który do tej pory zajmował się dokumentalistyką. I choć wskazują na to zabiegi takie jak częste ujęcia z ręki, które nadają zdjęciom autentycznego wyrazu i nerwu, to nie poszukiwanie odpowiedzi na pytanie „dlaczego” stanowi tu sedno. Sam reżyser przyznaje zresztą, że wszystko – nawet dokument – jest filmem, subiektywną wersją prawdy. Tym bardziej więc należy docenić to, w jaki sposób tę historię prowadzi i jak przedstawia arenę wydarzeń.

Bridgend to niewielkie robotnicze miasto, skąpane w szarzyźnie i pozbawione większych perspektyw. Co jakiś czas rutynę tę wzbogaca pogrzeb kolejnego młodego mieszkańca. Tylko między 2007 a 2012 rokiem na życie targnęło się tam niecałe 80 osób. Miejscowych niespecjalnie już to szokuje, to coś na kształt rytuału, o którym wiedzą wszyscy, choć trzymają języki za zębami. W sam środek tego walijskiego piekiełka trafia gliniarz Dave (Steven Waddington) z zadaniem rozwikłania śmiertelnego ciągu wraz z nastoletnią córką Sarą (Hannah Murray).

Miejscowi rzecz jasna spoglądają na Dave'a spode łba, natomiast Sara bardzo szybko wchodzi w towarzystwo lokalnego młodzieżowego gangu, który spotyka się potajemnie nad położonym w środku lasu jeziorem. To miejsce malownicze i przeklęte zarazem: to tu dziewczyna odnajdzie powieszone ciała kilku niedawno poznanych przyjaciół.

Śmierć jest dla młodych z „Tajemnic Bridgend” transgresją. Przeraża, ale też elektryzuje. Kolejnym samobójstwom, prócz żałoby, towarzyszą wręcz pogańskie celebracje z alkoholem i dzikim seksem, niezwykle plastycznie pokazane w znakomitych zdjęciach Magnusa Jøncka. Być może właśnie tęsknota za nadprzyrodzonym pcha bohaterów ku zatraceniu.

Tajemnice Bridgend
Dania, Wielka Brytania, USA 2015
reż. Jeppe Rønde
wyst. Hannah Murray, Steven Waddington