Co ja robię tu? Próba tańca, ćwiczenia wokalne i cyrkowa charakteryzacja. Czyli o tym, jak zostałam aktorką Teatru Muzycznego [ODCINEK 4]

Czwarty odcinek programu ponownie wymagał ode mnie nieco aktywności fizycznej. Co więcej, wiązał się także z pokonaniem swojego wstydu, co jak się okazało, nie było łatwe.

Zobacz też: Co ja robię tu? "Twist" w salonie fryzjerskim i pierwsze cięcie. Czyli o tym, jak zostałam fryzjerem i nie ucięłam sobie palców [ODCINEK 3]

Wraz z ekipą wideo pojawiłam się tym razem w Teatrze Muzycznym w Poznaniu. Obecnie na deskach teatru wystawiany jest spektakl "Pippin". Podczas naszej obecności aktorzy i tancerze teatru właśnie mieli do niego próby. Na początku tylko im się przyglądałam. Tancerze perfekcyjnie podnosili swoje wyprostowane nogi w górę, aktorzy z niesamowitą ekspresją wyrażali emocje, a chór wyśpiewywał najczystsze dźwięki przy akompaniamencie pianina. Patrzyłam na nich i zastanawiałam się, po co właściwie im próby? Przecież oni są idealni.

Za chwilę sama miałam wziąć udział w próbach. Zaczęłam się stresować. Nie znałam kroków, ani słów piosenek. Dodatkowo, mój dotychczasowy kontakt z teatrem polegał na tym, że ja tylko siedzę i patrzę na to co dzieje się na scenie. A tu czekała mnie taka zmiana.

Sprawdź też: Co ja robię tu? - Walka z ogniem, adrenalina i ciężki kombinezon. Czyli o tym, jak zostałam strażakiem i uratowałam człowieka [ODCINEK 2]

Na pierwszy rzut poszły zajęcia taneczne. Paulina, choreografka, wesoła blondynka w szerokiej czarnej bluzie i włosach związanych w wysoką kitkę, bardzo szybko wytłumaczyła mi, co będę robić. Brzmiało to mniej więcej tak: "Ćwiczymy scenę wyjścia. Wychodzisz z tej strony i po pierwszym wersie stajesz w pozie. Później w zwolnionym tempie przesuwasz się do przodu i mijasz mistrza ceremonii. Jak pojawi się weselszy fragment w piosence to tworzysz magię i sztuczki - możesz czarować, żonglować piłkami, cokolwiek. Rozumiesz?"

Nie wiem, czy rozumiałam. Chyba nie do końca. Ale poszłam na żywioł. Z trudem wyczułam moment, w którym powinnam stanąć w pozie, ale powiedzmy, że nie miałam w tym zauważalnego opóźnienia. Najważniejsze, że nikomu nie nadepnęłam na nogę.

Zobacz także: Co ja robię tu? - Zmęczenie, pot, drżenie rąk i nokaut. Czyli o tym, jak zostałam bokserem i pokonałam trenera [ODCINEK 1]

Później czekała mnie próba wokalna. Tu, jak się okazało, było jeszcze trudniej. Kierownik chóru - Michał - zniósł moje wokalne wyczyny z uśmiechem na twarzy. Na moje oko była to niezła gra aktorska z jego strony, bo śpiewanie "Wśród nocnej ciszy" do narzuconej przez niego tonacji nie było łatwe. Od tego czasu przestałam nawet śpiewać pod prysznicem.

Co jeszcze spotkało mnie w Teatrze Muzycznym w Poznaniu? Zobaczcie sami w kolejnym odcinku.