Poznaniu, a gdzie godność?

Dzień po oficjalnych obchodach Poznańskiego Czerwca pod Poznańskimi Krzyżami było cicho. Plac nadal ogrodzony był barierkami, ale pod Krzyże dało się dojść. I ludzie przychodzili. Pojedynczo, grupkami, starzy, młodzi. Zapaliłem znicz, moje zapałki przydały się pani, która też przyszła ze zniczem. 20 minut później, patrząc z oddali na te nasze Krzyże, wciąż widziałem podchodzących ludzi. I to było wreszcie uczczenie Poznańskiego Czerwca. Takie jak trzeba. W ciszy, spokoju, szacunku dla tamtych dni, tamtych wartości i tamtych, sprzed 60 lat, bohaterów.

Dzień wcześniej tego zabrakło. Zabrakło obu stronom, jakkolwiek dzielenie na „strony” brzmi przy rocznicy, która powinna jednoczyć. Jeśli ktoś przychodzi na uroczyste obchody rocznicy Poznańskiego Czerwca, i buczy, gwiżdże, zachowuje się jak na meczu, demonstruje swoje poparcie lub niechęć - a nawet nienawiść - dla któregokolwiek z zaproszonych gości, to zwyczajnie nie umie się zachować. Tu zabrakło godności. To były obchody 60. rocznicy Czerwca, a nie wiec polityczny prezydenta Dudy, prezydenta Jaśkowiaka czy prezydenta Wałęsy, nie konferencja na temat agenta „Bolka”, nie spektakl ministra Glińskiego. Jeśli ktoś, ktokolwiek, miał potrzebę wyrażania swoich poglądów na temat tej czy innej osoby, na takich uroczystościach, zwyczajnie potraktował je parszywie. To już brakuje kultury, szacunku dla historii i jej bohaterów?

Mam dla Państwa propozycję. Za rok, ale i teraz, chodźcie pod Krzyże po oficjalnych obchodach. Niezależnie od Waszych poglądów politycznych, chodźcie pod Krzyże. Zapalcie w ciszy znicz dla tamtych ofiar, skińcie głową komuś, kto zapali znicz po Was, nie pytajcie i nie zwracajcie uwagi, na kogo ten ktoś głosuje. Zachowajcie ciszę i szacunek dla ofiar i bohaterów Czerwca. I zapalajcie tam znicze zawsze, kiedy będziecie mogli.Skoro podczas oficjalnych obchodów godności brak, okazujemy ją inaczej. Widzimy się pod Krzyżami za rok, 29 czerwca?