Sukces Wielkopolanki! Debiut w połówce Ironmana i awans na mistrzostwa świata w Nowej Zelandii. Teraz szykuje się na przygodę życia

Triathlonistka ze Sqoora Training/Nagel Group podczas ostatniego Enea Ironman 70.3, który odbył się w stolicy Wielkopolski, zanotowała znakomity czas: 4 godziny, 31 minut i 23 sekundy, co pozwoliło jej zająć najlepsze miejsce wśród kategorii najlepszych zawodniczek amatorek. Co więcej, zajęła 7. miejsce spośród 61 sklasyfikowanych zawodniczek, które brały udział w zawodach liczących 1.9 km pływania, 90 km jazdy na rowerze oraz przebiegnięcia półmaratonu. Wynik mógł być jeszcze lepszy, gdyby nie trudności, jakie przytrafiły się na tuż po wyjściu z wody.

Przeczytaj także: Biegali dla zdrowia, rekordów i szczytnego celu. 1Mila zgromadziła w Poznaniu rekordową frekwencję

- Na samym początku etapu rowerowego zgubiłam bidon, w którym miałam rozrobione jedzenie na najbliższą godzinę jazdy. Mimo że wiedziałam, że tak może się stać, bo na wyjeździe z Sadów są betonowe płyty i już w poprzednim roku wiele osób pogubiło tam swoje zapasy, to nie zabezpieczyłam się na taką okoliczność. Nie zabrałam żadnych dodatkowych żeli ze sobą. Na początku spanikowałam i zatrzymałam się po ten bidon w nadziei, że po prostu go podniosę i ruszę dalej, ale niestety cała zawartość się rozlała. Pozostało mi jechać dalej i liczyć na żele organizatora, których nie miałam sprawdzonych i nie wiedziałam, czy się przyjmą. Po drodze zaliczyłam kolejne dwie nieplanowane przerwy - jeden, żeby zapiąć strój, pod który usilnie próbowałam zapakować izotonik z punktu (co swoją drogą się nie udało), drugi, żeby zabrać z punktu żele, których mi brakowało - mówi nam Martyna Lewandowska.

Fenomenem jest to, że dla 27-letniej zawodniczki z Wolsztyna był to debiut w zawodach na tym dystansie, natomiast swoją przygodę z zawodami triathlonowymi rozpoczęła 19 czerwca 2022 roku podczas imprezy we Wronkach na dystansie 1/8 ironmana (475 m pływania, 22,5 km jazdy na rowerze oraz 5,5 km biegania), w których zajęła drugie miejsce. Łącznie ma na koncie 10 startów w zawodach triathlonowych.

- Pomysł zaczął kiełkować dwa lata przed pierwszymi zawodami, kiedy to mój narzeczony szukał zawodów, w których mógłby wystartować w pandemii. Wówczas nie potrafiłam wtedy pływać, więc tylko bacznie obserwowałam jako kibic. Byłam jednak bardzo ciekawa, jak to jest łączyć trzy dyscypliny na raz. Na przełomie 2021 roku podjęłam decyzje, żeby nauczyć się pływać kraulem od zera. Dopiero po 1,5 roku poczułam „jako taki” komfort, że będę w stanie przepłynąć sama ten dystans w zbiorniku otwartym - dodaje triathlonistka.

Jak mówi, sama czuje się bardzo mocna jeśli chodzi o bieganie, od którego rozpoczęła się jej przygoda ze sportem triathlonowym. Przez ten czas, w którym "urodził" się pomysł wystartowania w tego typu zawodach poprawiła wiele aspektów w tym jazdę na rowerze. Dodaje również, że musi popracować nad pływaniem, w którym nie do końca się czuje jeszcze najlepiej.

- U mnie wszystko zaczęło się od biegania, więc w zasadzie to jest dyscyplina, w której powinnam czuć się najmocniej. Jednak ostatnio fajnie radzę sobie tez na rowerze i mam mały dylemat, która z tych dyscyplin wypada u mnie lepiej. Największe braki mam w pływaniu ze względu na staż treningowy. Tutaj czeka mnie najwięcej pracy. Myślę jednak, że mogę odnotować tutaj największy progres - zaznacza 27-latka.

14 grudnia 2024 - to będzie jedna z najbardziej oczekiwanych dat przez Martynę Lewandowską w najbliższych miesiącach. Wówczas odbędą się mistrzostwa świata na dystansie połowy ironmana. Zawody odbędą się w nowozelandzkim Taupo. I to na nie Lewandowska otrzymała zaproszenie za sukces odnotowany podczas poznańskiego triathlonu. Jak mówi, będzie to dla niej ogromna szansa, aby rywalizować z najlepszymi zawodniczkami na świecie.

- Na pewno chce się do tego wydarzenia przygotować jak najlepiej i dać z siebie 110% podczas startu. Jest to dla mnie spełnienie marzeń i taka namiastka „życia sportowca” - dodaje.

Największym problemem i przeszkodą mogą być kwestie finansowe. Zarówno kwalifikację, jak i przelot opłaca sam zawodnik. Jak podkreśla Lewandowska podróż z rowerem to koszt w granicach 11 tysięcy złotych. Dodatkowo zawodnik musi doliczyć do kosztów nocleg, a także wyżywienie.

- Są to niemałe kwoty, na które samodzielnie nie będę w mogła sobie zapewne pozwolić. Na ten moment nie mam wsparcia sponsorów. Nie ukrywam, że jest to kwestia, która mocno ułatwiłaby mi wyjazd - kończy.