Pogrzeb prof. Jacka Łuczaka w Poznaniu. Twórcę hospicjum na cmentarzu na Junikowie żegnały tłumy [ZDJĘCIA]

Przypomnijmy, że prof. Jacek Łuczak zmarł 22 października.

W czwartek, 31 października odbył się jego pogrzeb. Najpierw mszę świętą w katedrze poznańskiej odprawił ksiądz biskup Zdzisław Fortuniak, a potem pożegnano profesora na Cmentarzu Junikowskim gdzie spoczął w Alei Zasłużonych.

- Żegnamy pana profesora, naszego hospicyjnego ojca. Dziękujemy, że mogliśmy z panem współpracować i że nauczył nas pan wszystkiego od podstaw. Ten czas jest dla na bezcenny - mówił ordynator Oddziału Medycyny Paliatywnej Szpitala Klinicznego Przemienienia Pańskiego dr hab. Maciej Sopata. - Chcielibyśmy móc powiedzieć: "panie profesorze, możesz odejść", ale nie umiemy. Pan i tak odszedł. Nie mamy wątpliwości, że jest pan teraz w lepszym świecie. Te dni bez pana to dla nas cała epoka. Ciągła gonitwa myśli - co teraz, co dalej? Nagle nasze życie wywróciło się do góry nogami. Choć wiedzieliśmy, że zbliża się ten moment, jednak twoja śmierć przyszła znienacka i nas zaskoczyła. Byłeś z nami od zawsze, kiedy sięgamy pamięcią. Walczyłeś o godność człowieka, o godność pacjenta. Każdego, z kim miałeś do czynienia, traktowałeś z należnym szacunkiem, niezależnie od pozycji społecznej i zajmowanego stanowiska. Poruszałeś temat tabu, jakim jest śmierć. Uczyłeś o rzeczach do tej pory pomijanych: bólu fizycznym, bólu duchowym i egzystencjalnym, potrzebie towarzyszenia do końca cierpiącemu człowiekowi. Nie tylko choremu, ale także rodzinie. Teraz wydaje się to oczywiste, ale 30 lat temu było to myślenie przełomowe. Stworzyłeś zespół młodych ludzi, którzy służyli chorym w sposób proponowany przez ciebie. Byłeś dla nas kimś więcej niż tylko szefem, a twoje nazwisko otwierało wiele zamkniętych drzwi.

Dyrektor Szpitala Klinicznego Przemienienia Pańskiego dr hab. Szczepan Cofta tak żegnał zmarłego: - Pan profesor pomagał, służąc innym oswajać śmieć. Teraz ona oswoiła jego. Zaszczytem było dla nas, że postać profesora Jacka Łuczaka włączyła się w łańcuch pokoleń Szpitala Klinicznego Przemienienia Pańskiego. Drogi panie profesorze, jako dziedzictwo powinniśmy odnaleźć i w naszym życiu i w medycynie to, co tak istotne: kompetencje, ale także obecność, bliskość, współczucie, spojrzenie, dotyk, zaufanie.

Mogiłę pokryły liczne kwiaty, chociaż rodzina prosiła, aby zamiast kwiatów wesprzeć zbiórkę fundacji Siepomaga na leczenie syna profesora Michała, który choruje na stwardnienie zanikowe boczne i zbiera pieniądze na leczenie.

Zobacz zdjęcia z pogrzebu: