Śpiewam piosenki z melodią - rozmowa ze Skubasem

Ostatnio zrobiło się o Tobie, głośno. Skąd się tak naprawdę wziąłeś?
Było mnie słychać na tyle, na ile sobie zapracowałem. Byłem przez długi czas w tak zwanym klubowym podziemiu. Przygodę z jeżdżeniem po kraju i zarabianiem pierwszych groszy rozpocząłem od muzyki drum'n'bass. Wydaje mi się, że wtedy w Polsce nie było zbyt dużo facetów, śpiewających w rytm tego gatunku. Drum and bass rozwinął w jakimś stopniu podejście do przestrzeni we własnej muzyce.

Nim zostałeś solistą, grałeś w różnych zespołach.
Gdy miałem 16 lat, wygraliśmy z zespołem Blast przegląd organizowany przez I LO im. Stanisława Staszica w Lublinie, do którego chodziłem. Graliśmy wtedy cięższą muzykę. Krzyczałem, stojąc przy mikrofonie z przesterowaną gitarą elektryczną. Ale było to moje hobby. Nie wiedziałem wtedy, że będę mógł z tego żyć. Dwa lata później odniosłem taki sam sukces z zespołem High Breed Mammals. Te wygrane dawały pewnego kopniaka, wiarę, że to ma jakąś siłę.

Wtedy grałeś ostrzejszą muzykę, ale w dorosłym życiu zdecydowałeś się na spokojniejsze brzmienia. Panuje opinia, że Twoja muzyka to powrót w Polsce do muzyki spokojnej, takiej dla ludzi.
Muzyki z melodią - bo to tak trzeba nazwać. Wydaje mi się, że muzyka rockowa, w której byłem głęboko osadzony, bardzo wpłynęła na mnie, ale wiele z tych kapel, które mnie inspirowały, zaczęło powoli pożerać swój ogon ze względu na brak pomysłów. Ale jak usłyszałem mix ostrej gitary z elektroniczną perkusją, który zaprezentował zespół The Prodigy, zaniosło mnie w nowym kierunku... I tak dzieje się co jakiś czas.

A którzy wykonawcy Cię inspirują?
Z polskich przede wszystkim Katarzyna Nosowska i Grzegorz Ciechowski. Republika to zespół, którego muzyka się nie starzeje i przypomina mi moje dzieciństwo. Lubię też Voo Voo. To muzyka bez przebojów, takich jakie posiadają Lady Pank czy Perfect, jednak w całości dużo bardziej oryginalna, osobliwa i poszukująca.

Twój głos jest bardzo charakterystyczny. To prowokuje do jednego pytania - dlaczego w Polsce jest tak mało śpiewających facetów?
Programy Talent Show pokazują, że mamy dużo wokalistów. Dawid Podsiadło i Gienek Loska wygrali X-Factor. Ale to prawda, że śpiewających gości jest mniej niż śpiewających kobiet. Z młodszych kolegów uważam na przykład Krzysztofa Zalewskiego czy Olka Różanka za fenomenalnych wokalistów. Ze starszych - cenię Lecha Janerkę i Macieja Maleńczuka.

Studiowałeś na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Co Ci dały te studia?
Te studia znaczą dla mnie tyle co nieodebrany wciąż dyplom i niezapłacone kosmiczne odsetki, jakie mi naliczono. Ale studia kojarzą mi się też z dwiema pozytywnymi rzeczami. Poznałem Maćka Starnowskiego, z którym gram na co dzień i Bartka Szymoniaka, z którym bardzo się przyjaźnimy. Po klubowym graniu chciałem liznąć czegoś innego. Zainteresowała mnie muzyka jazzowa, bo lubię standardy i śpiewanie jazzu na pewno było też czymś rozwojowym. Wtedy dużo improwizowałem wokalnie. Studia niestacjonarne, niestety, polegają na tym, że trzeba przyjeżdżać na nie w weekendy, a muzyk zarobić ma okazję na te studia głównie też w weekendy... Ponadto moim zdaniem 30 minut zajęć ze śpiewu o ósmej rano to coś idiotycznego. Studiowałem, bo chciałem mieć kontakt ze środowiskiem muzyków i udowodnić sobie, że jestem na tyle dobry, żeby dostać się na prestiżową uczelnię.

A jakie są Twoje zainteresowania pozamuzyczne?
Mam synka Borysa, który ma 10 dopiero miesięcy i jemu poświęcam najwięcej czasu. A poza tym zaniedbałem trochę sport. Mam nadzieję, że wkrótce wrócę do pływania i boksu.