Wystawa poświęcona ginącym gatunkom zwierząt w CK Zamek. „Endling” Diany Lelonek to „opowieść o cichym końcu świata, który znamy”

Diana Lelonek to pracowniczka Wydziału Zarządzania Kulturą Wizualną Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Absolwentka wydziału Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.

Tytuł jej wystawy odnosi się do terminu, który został użyty po raz pierwszy w kwietniowym wydaniu pisma „Nature” z 1996 roku. „Endling” oznaczał wówczas ostatniego przedstawiciela gatunku, a obecnie pojęcie to jest używane w celu opisania katastroficznej sytuacji gatunków zwierząt, które giną w wyniku zmian klimatycznych i ingerencji człowieka w naturę.

- Wymieranie gatunków z powodu człowieka to aktualny problemem. Parę lat temu czytałam fantastyczną książkę Elizabeth Colbert pt. „Szóste wymieranie. Historia nienaturalna”. Autorka bardzo dokładnie bada zjawisko wymarcia gatunków i wskazuje, że szósty cykl spowodowany jest przez człowieka

– mówi Diana Lelonek.

Twórczyni poprzez sztukę pragnie zwrócić uwagę zwiedzającego na relację środowiska naturalnego z człowiekiem. Bardzo często krytykuje antropocentryczne spojrzenie ludzi na przyrodę, które doprowadza do degradacji środowisk naturalnych i habitatów zwierząt. Zwiedzający wystawę usłyszą poprzez instalację dźwiękową „Endling” archiwalne nagrania ptaków. Ponadto zobaczą cykl fotografii pt. „Ptaki”. Artystka swoje dzieło określiła „opowieścią o cichym końcu świata, który znamy”.

- Instalacja fotograficzna, a w zasadzie poliptyk złożony jest ze zdjęć, nawiązując strukturą do ołtarzy renesansowych. Na nim znajdują się wizerunki wymarłych ptaków z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Bazylei

– informuje Lelonek.

Czytaj też: O wilku mowa, a wilk tuż. Choć mogło go nie być. Jeden z najpiękniejszych polskich drapieżników ma swoje tajemnice

Artystyczne projekty Diany Lelonek to krytyczna odpowiedź na procesy nadprodukcji, nieograniczonego wzrostu i stosunku do środowiska. Jako medium posługuje się fotografią, żywą materią, obiektami znalezionymi, dźwiękiem, tworząc prace interdyscyplinarne, często będące na styku sztuki i nauki.

- Ptaki, których odgłosy można usłyszeć, są albo wymarłe, albo ich status jest nieznany, a to oznacza, że żadnego ich reprezentanta dawno nie widziano. Chciałam, stworzyć symfonię zwierząt z różnych szerokości geograficznych, aby człowiek wszedł w przestrzeń dźwiękową i usłyszał śpiew, który już nigdy nie wybrzmi

– kończy artystka.