Enfant terrible polskiej poezji spotkał się z czytelnikami w Poznaniu. Są tacy, którzy domagają się dla Marcina Świetlickiego nagrody Nobla!

- Popatrzcie na nas, jesteśmy starzy, piękni i bogaci / popatrzcie na nas, dobrze żeśmy młodo nie umarli - wykrzykiwał Bogusław Linda słowami Marcina Świetlickiego w piosence "Popatrzcie" na albumie "Las putas melancólicas" zespołu Świetliki z 2005 r.

Nie ma wśród polskich literatów wielu takich jak Marcin Świetlicki. Choć nie sprzedaje setek tysięcy egzemplarzy książek, ciągany jest od targów książki, przez festiwale kryminału, festiwale muzyczne po telewizję. 63-letni obecnie Świetlicki to jedna z najjaśniej do dziś świecących gwiazd tzw. pokolenia brulionu - pisma literackiego, które trzęsło polską literaturą początku lat 90.

Ponad 30 lat po debiucie Świetlicki ma dziś na swoim koncie niemal 30 tomików poezji, kilkanaście kolaboracji muzycznych z artystami z różnych gatunków (od Pidżamy Porno, przez Mikołaja Trzaskę po Julię Kamińską), 7 płyt nagranych z zespołem świetliki, trylogię chandlerowskich kryminałów, jeden album muzyczny i większość polskich nagród literackich (mimo, że kilku odmawiał). Ma też za sobą "karierę" korektora w Tygodniku Powszechnym, prowadzenie telewizyjnego programu kulturalnego "Pegaz" czy występy w filmach (w tym u Wojciecha Smarzowskiego).

Choć sam twierdzi, że tego nie chce i że motywuje go tylko natychmiastowa gratyfikacja za jego twórczość, Świetlickiego zaciągnięto wpierw do kanonu lektur (już ponad 20 lat temu), a następnie do panteonu narodowych wieszczy.

Zrobił to poniekąd prof. Tomasz Wenz układając zbiór wierszy krakowskiego poety dla wydawnictwa Universitas, który wydawał wcześniej zbiory Kochanowskiego, Mickiewicza czy Norwida. Zrobił to prof. Marian Stala, który wciągnął Świetlickiego w dyskusję z Miłoszem o obowiązkach poety polskiego czy poezji ocalenia.

Zrobił to wreszcie prof. Marcin Jaworski, który w kolaudacji Poznańskiej Nagrody Literackiej im. Adama Mickiewicza pisał:
- Jego nawiązania do tradycji od romantyków polskich i obcych, przez klasyczny kryminał, po teksty piosenek doczekały się rozpraw naukowych. Nikt dziś tak serio nie rozmawia z patronem UAM – już to byłby wystarczający argument, by dać Świetlickiemu nagrodę Mickiewicza.

Zobacz zdjęcia ze spotkania z Marcinem Świetlickim w CK Zamek i posłuchaj piosenek zespołu "Świetliki":

Poznań nie był pierwszym miastem, które doceniło urodzonego w Lublinie poetę. Wcześniej uczyniono to w Gdyni (dwukrotnie) i we Wrocławiu ("Silesius" za całokształt twórczości w 2012 r.).

- Będąc poetą ostentacyjnie i prowokacyjnie apolitycznym, był przez polityków wciągany i wyrzucany ze szkolnego kanonu. Od początku swojej twórczości wydając niskonakładowe tomiki, nagrywa popularne płyty i gra koncerty. Jest jedną z najważniejszych postaci polskiej kultury po roku 1989. Ma wyjątkowy słuch, rejestruje zmieniającą się polszczyznę, którą zamienia w mocne wiersze. Pisze o sprawach podstawowych – miłości i śmierci, ojcostwie i dzieciństwie, ojczyźnie i kulturze językiem prostym, artystycznie precyzyjnym, znakomicie brzmiącym w głośnej lekturze i do muzyki, osobnym, nie do podrobienia. Bywa ironiczny, a nawet złośliwy, czasem jest czuły, a nawet sentymentalny – napisał w kolaudacji dla Marcina Świetlickiego prof. Marcin Jaworski.

Być może dla samej nagrody wielką wartością byłoby, gdyby Świetlicki odmówił jej przyjęcia? Zrobił tak w końcu ze znanym powszechnie Paszportem Polityki, czy z nominacją do Nagrody Nike. Wtedy jednak trudno byłoby spotkać się z nim w niedzielę 26 maja w CK Zamek.

Jesteś świadkiem ciekawego wydarzenia? Skontaktuj się z nami! Wyślij informację, zdjęcia lub film na adres: [email protected]