Obraz Zurbarana pod lupą konserwatorów

Ogromnych rozmiarów płótno było w nie najlepszym stanie. -Zwiedzający muzeum tego nie widzą, ale obraz pokryty był pożółkłym werniksem. Widać też było ślady poprzednich konserwacji, które wykonane były jeszcze niedoskonałymi metodami - mówi Hanna Kutzner z Pracowni Konserwacji Malarstwa.

Czytaj także:
Muzeum Narodowe: Joanna d'Arc czeka na ramę
Muzeum Narodowe: Starożytne skarby nadal w magazynie

Prace obecnie przeprowadzane polegają na oczyszczeniu powierzchni, usunięciu pożółkłego werniksu oraz pociemniałych, dawnych reperacji. W trakcie przeprowadzanych prac obserwujemy jak bardzo wtórne nawarstwienia zmieniły pierwotną kolorystykę obrazu. W dalszym etapie uzupełniane będą ubytki warstwy malarskiej materiałami odpornymi na światło, tak by przez wiele lat obraz nie zmieniał barw.

Podczas prac udało się odkryć, że pierwotnie malarz namalował postać dzieciątka w innym ułożeniu. Okazało się także, że obraz wcześniej był większy, ale został przycięty z obu stron. Kiedy płótno trafia do pracowni konserwatorskiej zostanie dokładnie obfotografowany także w świetle ultrafioletowym i rentgenowskim. Pobierane są próbki i dokładnie badane przez kierowniczkę Pracowni Badań Technologiczno-Konserwatorskich MNP Annę Michnikowską.

Jest to potrzebne, by poznać warsztat malarski Francisco de Zurbarán'a oraz określić zakres zmian wtórnych, uzupełnień i przemalowań naniesionych w czasie wcześniejszych konserwacji.

Francisco de Zurbaran przez całe swoje życie malował w służbie kościoła. Nazywany był hiszpańskim Caravaggiem, bowiem znajdował się pod wpływem tego wielkiego twórcy.
Obraz "Madonna Różańcowa adorowana przez kartuzów" powstał ok. 1638-1639 roku i był częścią cyklu dwudziestu dwóch płócien, namalowanych dla klasztoru kartuzów w Jerez de la Frontera. "Madonna Różańcowa" została zakupiona w 1853 roku przez Atanazego Raczyńskiego na aukcji w Londynie. Od 1903 roku obraz eksponowany jest w muzeum poznańskim.