Teatr: W poszukiwaniu piosenek o Poznaniu [ZDJĘCIA]

Była to zarazem ostatnia premiera sezonu, a mogliśmy ją obejrzeć w minioną sobotę i w niedzielę. Ciekawych pomysłów muzycznych było wiele. Spektakl otwiera utrzymany w klimacie muzyki soul piosenka do tekstu Eugeniusza Morskiego i Joanny Drozdy. Podobać się mogło ekspresyjne wykonanie Mariusza Adamskiego .

Natomiast „Romans bamberski” autorstwa duetu Drozda Łaszewicz w wykonaniu Tadeusza Falany i Katarzyny Węglickiej przypominał „Poznańską miłość” Grzegorza Tomczaka. Interesującym zabiegiem okazało się wplecenie w niego przebojów Hanny Banaszak.

Aż dwukrotnie możemy w spektaklu usłyszeć przebój „Bana od Poznania”. W wykonaniu Mariusza Adamskiego ma on klimat piosenek Maryli Rodowicz. Natomiast w wykonaniu Kornelii Trawkowskiej przypominała ballady z repertuaru Ewy Demarczyk. Łaszewicz umiejętnie wprowadził cytaty z „Grande Valse Brillante”.

Nie zabrakło w zaproponowanym zestawie nawiązania do czasów socrealizmu. Cały zespół zaprezentował melorecytację „Mostu Marchlewskiego” Ryszarda Daneckiego. Aż się prosiło, aby był to pełnokrwisty rap.

Rap pojawił się natomiast w udanym połączeniu „Szklanej pogody Lombardu” z „Ezoterycznym Poznaniem” w wykonaniu Zuzanny Szaporznikow i Mariusza Adamskiego. Znacznie ożywiła publiczność szantowa piosenka „Przechyły na Bałtyku” w wykonaniu Tadeusza Falany. Ciekawym pomysłem było też sięgnięcie po wiersz Kazimiery Iłłakowiczówny „Pagaz na Operze”. Tak powstała piosenka „Pegaz Gulczyński. Niestety, muzycznie za bardzo przypomina piosenki Jacka Kaczmarskiego.

Czy, któraś z tych piosenek ma szansę stać się przebojem trudno powiedzieć. Nie sztuką jest bowiem dziś nagrać cokolwiek. Rzecz jednak w tym, aby utwór wylansować na antenie radiowej, poprzez teledysk w stacjach telewizyjnych, na płytach i na koncertach. Niestety zastrzeżenia mam do Piotra Nerlewskiego, który wcielił się w postać konferansjera. Jak mówił chciał nawiązać do Jerzego Stuhra czy Ireny Dziedzic. Szkoda , że zapomniał o Lucjanie Kydryńskim. Zapowiadając piosenkę „Moje miasto” nie powinien był mówić, że autor tekstu nakręcił panoramiczną opowieść o Poznaniu. Eugeniusz Morski mógł jedynie opisać coś lub namalować słowami. A przede wszystkim skoro już chciał być konferansjerem, mógł trochę podszkolić się w historii Poznania. Bo kino Bałtyk zostało zbudowane na PeWuKę i zaczęło działać 8 lipca 1929 roku, a nie jak mówił Nerlewski w roku 1945. Powinien też wiedzieć, że to nie PeWuKa zapoczątkowała Międzynarodowe Targi Poznańskie. Była wystawą z okazji 10-lecia niepodległości Polski.

Zobacz też: Przegląd kulturalny